|
Uitstelgedrag is de neiging van een persoon om dingen, beslissingen en zelfs gedachten voor later uit te stellen. Dit is niet helemaal synoniem met luiheid, omdat we vaak tijdens het proces van uitstelgedrag sommige dingen die we niet willen doen vervangen door andere die prettiger voor ons zijn. Theoretisch zijn we ergens mee bezig, maar gewoon niet met wat we nodig hebben. Iedereen stelt uit: collega’s en managers, mannen en vrouwen, volwassenen en kinderen. Zelfs getalenteerde, hardwerkende en effectieve mensen worden uitgesteld. Elke bron heeft zijn eigen beperkte hulpbron, ook onze hersenen. Wanneer een persoon te veel grote beslissingen neemt of zich teveel op een taak concentreert, raken de middelen uitgeput, worden processen vertraagd en is het resultaat uitstelgedrag. Laten we eens kijken hoe professionals ermee kunnen leren leven. Switch up Deskundigen zijn van mening dat het voor de hersenen moeilijk is om zich langer dan 30-40 minuten op één taak te concentreren. Dit betekent dat je jezelf na deze tijd een beetje rust moet gunnen of op iets anders moet overstappen. En sociale netwerken werken in dit geval niet. Het is beter om koffie te zetten, water te drinken, door het kantoor te lopen, je penselen uit te rekken met een antistressbal, een paar zinnen uit te wisselen met collega’s of zelfs maar een paar minuten uit het raam te kijken. Het belangrijkste is dat je hersenen op dit moment aan een andere taak werken dan de vorige. In dergelijke gevallen laat ik me liever afleiden door enkele kleine dingen die weinig tijd vergen en daarom vaak opzij worden geschoven door grotere taken of helemaal vergeten worden, ik onderteken bijvoorbeeld documenten of bel. Begrijp uzelf Het besef dat u op een bepaald moment uitstelt, is vaak nuttig en revitaliserend. Geef voor jezelf toe dat je geen vervelende klant wilt bellen omdat je bang bent; dat u geen complexe tekst schrijft omdat u bang bent om te falen; dat je geen nieuw project aanneemt omdat je bang bent voor mislukking. Door het probleem te erkennen, bent u al halverwege om het op te lossen. Nadat je eerlijk tegen jezelf hebt toegegeven, zeg je: “Je moet het nog doen!” Doe het nu en vergeet het. Zodra de taak is voltooid, zullen de angsten verdwijnen. En hoe eerder dit gebeurt, hoe sneller het voor u gemakkelijker wordt. Ongepland We beginnen vaak uitstelgedrag door algemene vermoeidheid en emotionele uitputting. Ik word geholpen door de methode die is uitgevonden door de Amerikaan Neil Fiore (Neil Fiore is de auteur van de boeken “An Easy Way to Stop Procrastinating” en “The Psychology of Personal Effectiveness” – red.). Het heet anti-scheduling. De essentie is om in zo’n schema absoluut al je zaken aan te geven, behalve werk: slaaptijd, pendelen van en naar het werk, lunchpauze, familiezaken, vrienden ontmoeten, naar de film gaan en nog veel meer. Deze anti-scheduling heeft een opmerkelijk effect gehad. Het werd me duidelijk hoeveel tijd ik had om te werken (en dat bleek eigenlijk minder te zijn dan ik dacht). Dit inspireerde mij om veel beter en met veel plezier te gaan werken, omdat we echt weinig tijd hebben en er veel werk aan doen. Dit is naar mijn mening een grote motivatie om snel en efficiënt te werken. Crushing Hier is een andere manier om jezelf te slim af te zijn en te stoppen met uitstellen. Maak een schema waarin alle werkuren worden opgesplitst in kleine tijdsintervallen: van 30 tot 60 minuten. Beloon uzelf aan het einde van elk segment met vijf minuten aangename ontspanning. Een ander deel van de werktijd is verstreken – vink het aan en neem wat rust. Deze aanpak helpt u te zien dat u zelfverzekerd vooruit gaat, dat het werk vordert en taken worden voltooid. Tijdsbestekken Zorg altijd voor duidelijke tijdsbestekken voor elke specifieke taak. Stel een taak op, verdeel deze in kleine stappen en geef elk een specifieke tijd. Deze methode herinnert je eraan dat de tijd dringt, de fasen worden voltooid en dat alles binnenkort voorbij is en de taak zal worden voltooid. En het is ook de moeite waard om één type uitstelgedrag op te merken, dat voornamelijk inherent is aan managers. Het hangt samen met een verandering in het personeelsbestand. Ik en waarschijnlijk elke topmanager hadden een soortgelijk probleem toen ik afscheid moest nemen van een of meer werknemers. Er is een besef dat een medewerker zijn taken niet vervult, taken niet aankan en geen doelen bereikt, maar er is geen wens om hier nu mee om te gaan. Het resultaat is dat er een of twee maanden verstrijken, en soms zes maanden, totdat je er eindelijk van overtuigd bent dat je iemand moet ontslaan. Deze tijdverspilling veroorzaakt in de regel financiële schade aan uw bedrijf en leidt tot het niet halen van KPI’s. Mijn sterke advies aan managers en medewerkers is: de volgende keer dat je je realiseert dat je dingen uitstelt, overweeg dan de gevolgen. Waar kan dit toe leiden? Wat voor invloed heeft dit niet alleen op jou en je werk, maar ook op het team als geheel? Zal het resultaat van het hele team afhangen van uw onwil om één specifieke taak te voltooien? Misschien geeft dit je extra motivatie en zet het je aan tot actie? Tot slot wil ik eraan toevoegen dat uitstelgedrag soms, verrassend genoeg, gunstig kan zijn. Als je iets belangrijkers doet, kleine dingen opzij zetten, is dat een goed uitstelgedrag. Zelfs als je later een heleboel onbelangrijke dingen moet regelen, geef jezelf dan 100% aan één goed, interessant, waardig bedrijf, want het geheim van effectief en plezierig werk is om de juiste prioriteiten te stellen en met jezelf te leren onderhandelen. |
| https://www.vindazo.be |
